De Franse politieserie Braquo is hard en cynisch. Geen mooie plaatjes van Parijs badend in het zonlicht. Maar grauwe voorsteden, miezerig weer en troosteloosheid. Vooral heel veel troosteloosheid. Met de zelfmoord van de leider van een politieteam van de SDPJ, commandant Rossi, valt de rest van het team, bestaande uit Caplan, Morligherm, Vachewski en Roxane, ten prooi aan vertwijfeling, wraak, middelengebruik en hebzucht. De scheidslijn tussen goed en kwaad, in Braquo aangeduid als de gele lijn, is niet meer dan een lastig obstakel. Bedoeld voor brave burgers. Roofoverval, ontvoering, comazuipen en het vervalsen van bewijslast behoren toch niet echt tot de reguliere politietaken. Maar wat wil je met een ondertitel als “the gangsters have changed, so have the police”. Braquo geeft een ontluisterend kijkje achter de schermen van de Franse politie. Waar de linkerhand nauwelijks weet wat de rechterhand doet. Waar geweld de norm is. En het gezinsleven volledig ondergeschikt aan het werk. Met alle gevolgen van dien. Als de serie ook maar een spoortje van waarheid bevat dan raad ik iedere fatsoensrakker ten zeerste af in de buurt van Parijs te gaan wonen.
Rapportcijfer: 7,5
FilmFreak 